พิศวาสอสูร เขียนโดย โชษิตา

ค่ำคืนอันโหดร้ายผ่านไปพร้อมกับร่องรอยความช้ำที่ เกิดแก่แก้วเกศ หนำซ้ำยังต้องถูกเหยียดหยามด้วยสายตาของหม่อมอรุณฉาย เมื่อวันที่รู้ตัวว่าตั้งท้องมันเหมือนโลกนี้มืดสนิท แก้วเกศอยากจะฆ่าตัวตายให้พ้นๆ แต่สุดท้ายหล่อนก็เลือกที่จะมีชีวิตอยู่เพราะคำขอร้องของภีมภมรที่ยังรักและ สงสารหล่อน หล่อนบอกความจริงทั้งหมดแก่ภีมภมรว่าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนในคืนวันนั้น ภีมภมรขอชดใช้ความเลวทรามของน้องชายโดยการยอมรับที่จะเป็นพ่อเด็กในท้องของ หล่อน และเก็บเรื่องนี้ไม่ให้บอกใคร แก้วเกศจึงทั้งรักและทั้งบูชาภีมภรอย่างมาก หล่อนพยายามมองหน้าลูกให้นึกถึงแต่ภีมภมร
...ลูกคนนี้ คือลูกของภีมภมร คือสายเลือดของจักรเรศ คือคนที่บริสุทธิ์...
หล่อนจะเกลียดเด็กคนนี้ไม่ได้เด็ดขาดแม้ว่าเขาจะเกิดมาจากความชิงชัง แต่..ความรู้สึกนั้นจะต้องสลายไป เพราะความรักที่จะชดเชยให้มา
น้ำตาที่ เป็นผลมาจากความทรงจำวันเก่ายังคงไหลไม่หยุดแม้จะพยายามกั้นความคับแค้นใจ นี้ แต่มันก็ยังไหลวนสะท้อนภาพชัดเจนในห้วงความคิดของหล่อนตลอดมา